Postduivencoach

We zijn weer een weekje verder  en het is rustig in de duivensport , het lijkt wel stilte voor de storm en ook dat geeft weer een onrustig gevoel van wat staat ons weer te wachten. Met mijn karakter vertrouw ik het dan niet helemaal. Op eigen hok gaat het in mijn ogen prima al moet ik de uitslag van het mestmonster wat woensdagavond is ingeleverd afwachten en hoor links en rechts dat er veel narigheid overal tussen de duiven heerst. De paramixo enting hebben ze nu gehad dus over twee weken volgt er weer de paratyfus enting en dat is dan ongeveer een maand voor het koppelen van 9 koppels duiven. Deze koppels staan nog niet op papier want zover ben ik nog niet , vind mezelf ook een beetje traag. Zoek feitelijk de oplossing in een laptop zodat ik in het tuinhuis overdag lekker kan gaan switchen op het beeldscherm met de stambomen om zo de ideale match te pakken te zien te krijgen. Dus zoals u aan mijn schrijven nu merkt wordt er vooral op afstamming gekoppeld.

Het tuinhuis is momenteel vooral mijn ding , na het opstaan en ontbijt binnenshuis en mijn facebook kennissenkring goede morgen te hebben gewenst ga ik naar buiten de tuin in met de honden en laat ik de 16 doffers los, daarna ga ik de kachel aanmaken , de pruttelkoffiepot vullen met water en koffie en die op de kachel zetten. Dan het dofferhok schrappen , water verschonen enz. Nadat de doffers zijn uitgevlogen en de koffie inmiddels geprutteld heeft , eerst een bakkie en dan de 24 duivinnen eruit, schrappen , water verschonen enz. en weer een bak koffie na de duivinnen herhaal ik alles bij de andere 6 doffers en terwijl die aan het vliegen zijn worden de 3 kweekdoffer en hun duivinnen verzorgd, al met al een heel gedoe en altijd doe ik het met plezier al is het nu niet prettig schrappen met dit klamme weer en veren en pluimen in het hok. Maar een goede intensieve verzorging is de kracht van onze sport en daar hou ik me dan ook aan vast om volgend seizoen nog betere resultaten proberen te behalen. Fanatiek zijn noemt de voorzitter van mijn duivencluppie dat, het zal wel. Mijn entlijst , chiplijst en hoklijst zijn immers al klaar voor 2024, dus ik sport zoals het hoort.

Ook nog steeds bezig de voerbakken te verbeteren en muisvrij te maken , zoals nu werkt het prima maar vind het nog iets te wiebelig dus denk aan poten eronder te maken van 50 rond pvc en ook 50 cm hoog zodat het geheel stabieler wordt. Ook dit zie ik als een stuk van mijn hobby en zoek ik altijd naar oplossingen voor problemen die zich kunnen gaan voordoen. En muizen en ratten zijn de ondergang van je hobby en de basis van veel ziekteverspreidingen. Uiteraard moet je ook besmettingen met parasieten uitsluiten maar daar zijn inmiddels vele druppels , poeders en spuitbussen voor, al moet ik er gelijk aan toevoegen dat heel veel goede producten als DDT , Neoscabecaan ( dat blauwe spul wat wit in het water werd , één keer per jaar de schapen, de hond er mee wassen , of duiven dompelen en met had nooit last van parasieten enz ) van de markt verdwenen zijn.

Maar we leven nu eenmaal  en misschien wel gelukkig in een tijd waar iedereen een mening over alles heeft,  mensen die besluiten moeten nemen vaak niet weten waarover ze besluiten nemen en gewoon op advies van anderen (vaak geleerde theoretische koppen) zonder kijk op de praktische uitvoering , resultaten en gevolgen uitgaan. Ik wil me daar nog steeds niet bij aanpassen en volg mijn eigen route , tot de volgende rondom.

Kees Commijs Postduivencoach

We zijn weer een weekje verder en de uitspraak ,,duivensport doe je voor jezelf,, hoor ik steeds meer terwijl ik juist altijd dacht dat het een sport was waarin je gezamenlijk een hobby beoefende en uitvoerde. Steeds meer krijgt het ,,ikke ikke,, overhand in de sport en daar word je echt niet vrolijk van. Ik schreef al eerder dat ik deze winter beurzen en duivenshows aan me voorbij azl laten gaan. Ook de RMO tentoonstelling en de tentoonstelling in de club doe ik niet mee , puur omdat ik er geen goed gevoel bij heb, de kampioenenhuldiging zal ik ook aan mij voorbij laten gaan , heb ik prijs dan geven ze er maar een mooi presentje voor aan de werkers achter de computer of die de manden schoonmaken of andere activiteiten die in de vereniging verricht worden. Kampioenen zijn mensen die al genot aan hun duiven beleven als die vroeg arriveren en werkers binnen een club zijn vaak mensen die iets minder presteren maar wel de boel draaiende houden. Zo sta ik er een beetje in en voordat er gewezen wordt , idd een afspraak heb ik staan voor een prijsuitreiking in Barendrecht maar dat besluit had ik al in de zomermaanden genomen.

Laatste tijd veel contact met een liefhebber die ook enkele duiven in het verleden van mij gekregen had, hij gaat weer herintreden maar of het zover gaat komen dat weet ik niet. Ook hij vindt de kosten erg hoog geworden en moet ook een nieuw ECS aanschaffen enz enz enz, ook aanpassingen aan zijn hok doen . Hij moet thuis kunnen afslaan omdat hij ver van een club woont en anders de kosten nog verder oplopen wat het vervoer betreft. Al met al is het nog al wat , we praten wat door over de kosten, nu die kan hij beter niet weten daar ik het nieuwe vluchtprogramma zag en nu al weet dat de kosten komend jaar weer hoger gaan worden en dit terwijl men weer de containers op alle mogelijke manieren zo vol mogelijk probeert te krijgen , meer korte africhtingsvluchten gaat organiseren dus het verdien model wordt uitvergroot. Al met al zou ik alleen mensen met een flink hoog inkomen of een budget op de bank adviseren om duivenmelker te worden . Veel mensen lopen op hun tenen om de sport te kunnen blijven beoefenen en blijven net als ik volhouden simpel omdat wij aan de adrealinestoten die de aankomsten in het sportseizoen opleveren zijn verslaafd , of de uitslag nu goed of slecht is , de aankomst van je eerste duif geeft altijd hoop op ,,goed,,.

Op eigen hok gaat alles nu zijn gangetje en deze week moeten ze weer ge-ent worden tegen paramixo, en zo rommelen we maar door, en de rui ? Onregelmatig, duiven die de pennen op eentje of twee na gegooid hebben maar ook duiven die er nog vijf uit moeten drukken. Het boert mij niks en de natuur moet gewoon haar werk doen, de ene mens loopt ook tweemaanden later dan een ander mens en over zindelijk worden dan maar niet te praten, sommige zijn jaren later dan anderen.

Zelf deze week wat aandacht geschonken aan de voerbakken. Het systeem van volle voerbakken in de hokken is mij prima bevallen , duiven kwamen beter af en alleen aan het binnenkomen moet gewerkt worden. Een ander nadeel was dat je veel mee proevers in de bakken kreeg met een staartje , en die als dank dan over je voer pissen en zich zelfs in het voer verstopte als je de klep opende. Daar is nu even de aandacht op gevestigd omdat dit één van de grootste ziekte veroorzaker is op een duivenhok. Dus er moest een oplossing komen om de grijs ,bruin en zwarte staartbeestjes uit het voer en het liefst helemaal uit het hok te krijgen. Valletjes staan er genoeg, bakjes met overheerlijke roze haver staan er ook genoeg maar ik wil gewoon het probleem proberen op te lossen. Dus vandaag multiplex platen gezaagd van 61×61 cm, deze op een krukje met ijzeren buispootjes van ongeveer 50cm hoog geschroefd en daar de zgn. zelfvulbakken op gemonteerd , dan steekt aan beide kanten de plaat 22,5 cm door zodat de duiven rustig kunnen eten op de randen een latje van een cm dik geniet zodat eventueel morsvoer op de plaat blijft liggen. Ook kunnen dus de bakken in de namiddag dicht en is het mogelijk om als de duiven uitvliegen en de plaat schoon is er wat ochtend mix , pinda’s of snoepzaad op te strooien om het binnenlopen na een fluitje te stimuleren. Of het wat word ik weet het niet maar de tijd zal het leren.

Een anekdote, in de jaren 1963 tot 1970 werkte ik bij het Diergeneeskundig instituut in Rotterdam kortweg in de volksmond het CDI genaamd . We hadden daar ook een isolatieruimte met een tiental nertsen kooien erin, de verzorger kwam naar me toe en zei ,,Kees er komen ratten in de ruimte,, Ik ,,hoe dan,,  En hij wees aan dat ze uit het plafond via de koperen waterleidingbuis naar beneden kwamen om zo het nertsenvoer wat door hun gazen kooien op de betonvloer viel op te vreten. Ik stak een beetje de draak met hem en zei ,, Pietje je moet die buis insmeren met groene zeep,, Maar… Piet R. deed dit en in de namiddag kwam hij naar me toe en zei ik ga er niet in het sterft er binnen van de ratten. Ik pakte een bezem deed een isolatieoveral en schone laarzen aan en ging de box in en inderdaad vijf van die grote jongens met lange staarten zaten me aan te staren, sprong nummer één tegen de leiding en nummer twee erachter aan maar pakte zijn staart en dan gleden ze van de leiding af door de groene zeep, uiteindelijk waren ze alle vijf voor Keessie en het verhaal blijft me altijd bij al is het nu ruim 55 jaar geleden. Een grap die leidde tot een resultaat.

En hopelijk lukt het me nu ook om met de wel wat kleinere soortgenootjes af te rekenen.

Tot de volgende rondom.

Kees Commijs Postduivencoach,

We zijn weer een week verder, een week waarin Bella  mijn hond de 17-410 alias de Witkop te pakken had en deze is er dus niet meer is , jammer ook omdat ik er een goed jong uit heb gekweekt en haar laatste vlucht Barcelona was geweest. Ze zou op de kweek gaan. Maar we moeten verder. Deze week zijn na de kuur met Baytril de duiven ge-ent tegen paratyfus , in totaal 52 duiven. Het was een gezellige avond in Vlaardingen en het ging er allemaal relax aan toe.  mooie verhalen en uiteraard vond men dat ik teveel aandacht gaf in mijn columns aan mijn mattie uit Reeuwijk. Maar soms denk ik dan lezen jullie zijn columns in De Duif niet , waarin hij precies aangeeft hoe hij de duivensport benadert en beoefend. Vol met tips uit jaren lange ervaring en uit testen. Maar iedereen moet uiteraard doen wat je zelf wilt en wat ,, jezelf,, het beste vind.

Op die avond was er ook een Turkse duivenliefhebber met een  Turkse Takla, duifje was er niet best aan toe en ik vroeg of hij misschien een Turkse Takla van mij wilde hebben. Die Turkse Takla zit hier nu al een   heel dik jaar en ik gebruikte hem om  de duiven de bij thuiskomst te lokken . De duif maakte altijd grote klappen en rollen in de lucht en kon soms 10 m gewoon recht naar beneden vallen. Was een genot om te zien en een pracht vogel met een grote kuif en veerpoten en zilvergrijs. Het adres werd uitgewisseld en de andere dag stond de liefhebber aan de deur, liep mee naar de hokken en vond het allemaal geweldig en …. schoon. Maar toen hij de Turkse Takla zag kwam er een glimlach op zijn gezicht , wat een mooie duif zei hij, ik heb nog nooit een duivenmelker zo gelukkig gezien of toch wel ? Natuurlijk, dat ventje wat met een duifje i zijn hand in de Lier in België  stond , hij deed hem terug in het mandje ,, ik zei , wil je hem graag hebben ? Ik vroeg de prijs , betaalde de verkoper , pakte de duif en gaf hem aan het ventje. En dat zijn de momenten dat ik kan genieten van de duivensport , spontane momenten met spontane reacties , prachtig. En daarom schrijf ik ook over mijn mattie in Reeuwijk omdat wij deze momenten samen kennen en als personen samen delen , daar zijn wij ,,liefhebber,, voor al hebben en bepalen ook wij onze grenzen.

In het hok is alles rustig , elke dag gaan de duiven gewoon lekker uit en mogen ze als ze willen een uurtje buiten blijven. Wel om beurten , eerst doffers en dan duivinnen en dan weer een uurtje de andere zes doffers. Hokken zijn nu zoals ik wil en alleen ben ik nog bezig met de hopelijk laatste muizen weg te krijgen, maar denk dat dat een droombeeld is daar ze niet meer reageren op pindakaas of olienoten , deze week chocoladepasta in de klemmen gedaan en het hielp echt ze zijn er verzot op als hun laatste avondmaal.

Het tuinhuis is nu ook winterklaar , helemaal dichtgezet met polycarbonaat platen , dus hoeven de bezoekers niet meer te klagen over koude knieën , mooi toch . Deze week een stelletje aluminium manden overgenomen en er vandaag 24 hardboard schotje van 254 mm bij 190 mm gezaagd en erin aangebracht en ook dat is weer gelukt, dus op naar 2024.

Deze week nog de najaarsvergadering in de club en dan hopelijk wat rust in de tent.

Tot de volgende rondom,

Kees Commijs, de Rotterdamse Postduivencoach.

We zijn weer een weekje verder en wat een rust is er in de tent. Selectie is volop op dreef en momenteel zijn er nog 53 duiven op de hokken dus zitten er nog drie  over omdat het onderscheiden van doffers en duivinnen bij mijn duivensoort altijd moeilijk is en een feedback heb ik niet dus zal ik gewoon moeten roeien als in een één persoons kano. De eerste periode kuur zit er nu op en alles ( dus hoofdzakelijk de mest) ziet er prima uit en de rui vordert ook gestaag . Kortom ik heb niets te klagen. Deze week even de paratyfus enting zien te regelen en dan is er weer een stap gezet.

Ook even een schema in elkaar flansen voor komend seizoen en niet meer op anderen rekenen, gewoon het heft in eigen handen houden en ik vind het al erg dat ik daar nu pas moet achter komen. Maar zoals ik mijn hele leven alles invul uiteindelijk komt alles goed en vallen de puzzelstukjes toch in elkaar.

Deze week viel mij echt op dat de duivinnen over het algemeen meer grit , roodsteen enz tot zich nemen dan de doffers, ik vermoed dat dit een natuurlijk instikt is dat ze meer kalk willen opnemen. Zeker weet ik het niet maar omdat ik verse bakken vulde en ze nu gescheiden zitten viel het duidelijk op, bij de duivinnen was de bak avonds leeg en bij de doffers nauwelijks aangeraakt en de dag erna wederom.

En zoals ik al zei het gaat er nu allemaal rustig aan toe elke ochtend starten met , 16 doffers? uit en dan schappen , binnen , 25 duivinnen ? uit schappen , binnen en dan nog het hok met 6 doffers? uit en schrappen en zo rommelen we maar door. Tot de volgende rondom.

Kees Commijs Postduivencoach.

We zijn weer een weekje verder en deze week is gestart met de jaarlijkse voorbehoedende paratyfus ofwel salmonella kuur bij de duiven, goed of niet goed , daarover zijn uiteraard de meningen verdeeld in duivenland. Je zou de duiven resistent kunnen maken tegen de medicijnen , je gooit nutteloos geld weg , succes zit niet in een potje enz enz  iedereen lult maar een beetje zoals het hem/haar uit komt. En zeker deze eigenwijze duivenmelker trekt altijd zijn eigen plan en uiteraard overlegt hij ook weleens (misschien veel te weinig ) met zijn mattie  en dan nog kiezen kiezen we ieder onze eigen weg en dat is nou duivensport. Je blijft knutselen en zoeken om resultaten te behalen.

Vandaag de negen broedbakken naast het jonge duivenhok opgesplitst naar achttien, dus waar er dit jaar nog negen weduwnaars zaten is dit hok nu leeg gekomen en wordt in 2024 gebruikt om de jonge doffers 2024 in te gaan huisvesten , nieuw maar het proberen waard. Morgen nog een laatste hand eraan en dan voorlopig geen verbouwingen aan de hokken meer , hoewel ?, het is mijn lust en mijn leven en dat terwijl er in huis nog veel werk op me ligt te wachten. Maar morgen nog wat in de tuin timmeren en het tuinhuis wat opruimen en daarna binnenshuis aan de slag.

Vanavond zat ik voor de TV toen mijn telefoon aangaf dat er een duif was gevallen en inderdaad zat er een jaarling duivin op de valplank voor de ,,nieuwe,, rode ingang versperring. Dat het een echte postduif is bleek wel omdat er met een tyrip een briefje aan zijn chipring was bevestigd. De duivin was verzorgd in België en naam verzorgers,  straat , woonplaats en telefoonnummer stonden erop. Gelijk even gebeld en gezegd dat de duif was gevallen en bedankt voor de goede verzorging, de verzorgster deelde mee dat ze vanochtend de duif om 11.00 uur had gelost en door dan in je eentje naar Rotterdam te vliegen om daar om 18.20 uur je te melden na een moeilijke tijd te hebben gehad vind ik toch knap.

Deze tijd vind ik zelf niet mijn duivensport tijd, beurzen ? Ik heb er een hekel aan. Duivenshows ? Voor mij hoeft het niet. Vergaderingen? Ze zijn nodig om de puntjes op de i te zetten en het jaar te evalueren en eventueel nieuwe leden aan te nemen . Kampioenen huldigingen?  Nee , de uitslagen zitten in mijn map en verder ho maar. Dus ik weet het gelukkig van mezelf , ik ben een saaie duivenliefhebber, maar tot op zekere hoogte want ik kan genieten als er een liefhebber uit de duivenkennissen kring gezellig komt koffie drinken en dat we in het tuinhuis zitten te melken. Maar zo zit ik  nu eenmaal in elkaar .

Nu wordt het dagelijks frisser en de daglichtdagen korter, dus wordt het koppelen op papier en zorgen dat je duivenadministratie in de computer, oké is. Selectie is in grote lijnen klaar , vliegduiven zitten gescheiden en gaan om beurten dagelijks los alleen de uitgeselecteerde hoeven ook niet meer uit. En zo rommelen we maar wat door.

Tot de volgende rondom

Kees Commijs Postduivencoach.

Eindelijk , het seizoen is aangebroken en wordt het tijd om terug te kijken naar een stuntelig jaar wat betreft de organisatie van de vluchten. Rare onbevattelijke lossingen ,uitstellen en verplaatsingen, ik erger me er echt kapot aan. Stel nu eens een goed programma samen voor 2024 en hou je daaraan. Zorg desnoods voor een airco systeem in de wagens enz maar zorg ervoor dat er altijd mogelijkheden zijn om het geplande programma af te werken en voorkom daarmee dat er naar anderen die er niets mee vandoen hebben gewezen wordt. Pas ook de regelgeving aan betreffende het elektronisch constateren en probeert daar dan ook op te handhaven. Handhaven is een groot woord, ik weet het ,we moeten niet in een politiestaat terecht komen , maar om te kunnen spreken van eerlijke sportbeoefening moet je handhaven, in de wielrennerij en alle sporten , bij voetbal is er ook een scheids en zelfs een VAR om te zorgen dat alle regels worden nageleefd en uitgevoerd.

Maar het seizoen is voorbij en de laatste vlucht vanuit Sens is gelukkig ook voorbij. Duidelijk was dat ik met de duiven niet vroeg zat maar zelfs de tijden waarop ik zat verbaasde me nog, ik deed gewoon weer lekker mee en nu staat de selectie voor de deur. We vlogen Sens omdat de wind te oostelijk was en er dus van het geplande Fortenay werd afgeweken.  Normaal schreeuwt dan de MvZ melker dat dat onrecht is maar daar viel nu een vroege duif, dus dan is er opeens niks meer aan de hand en gaat deze melker gelijk over tot het koppensnellen van de zgn. jonge duivenspecialisten, je moet maar het lef hebben. Maar zelfs een schorre kanarie zingt zoals hij gebekt is.

Hier was het dus gewoon prijssie pakken en klaar zijn we. Nu zorgen dat de duiven helemaal oké komen, de rui goed verloopt en werken naar seizoen 2024.  Er zijn nog drie duiven onderweg uit Sens waaronder wel mijn beste jonge duif, het is niet anders en het glas moet helemaal leeg gedronken worden tot de bodem.

Kees Commijs Postduivencoach

We zijn weer een week verder en donderdag nog één keer inkorven en hopelijk zaterdag nog duiven pakken van de vooropgestelde losplaats Fontenay. De weerkaarten zien er gunstig uit met een zwakke zo wind en temperatuur rond de 21 graden.  Dus kunnen we ervan uitgaan dat het eindelijk weer eens een mooi weekend wordt waarin er geen gezeik is en het NPO niet in haar eigen voeten schiet. Want dat is wat er dit weekeinde is gebeurd, hitteprotocol uitroepen en vervolgens gaan (op een enkele afdeling na) toch iedereen de duiven donderdags inkorven en het NPO die uiteindelijk de losvergunningen had kunnen intrekken keek toe en deed niets. Dat het achteraf goede vluchten zijn geworden doet hier niets vanaf. Wel zou je kunnen stellen dat nu is gebleken dat vluchten aflassen totale onzin is en duivensport een momentopname is waarop ter plaatse de juiste beslissingen moeten kunnen worden genomen.

Hier vlogen we in de afdeling 5 Niergnies jonge duiven en Niergnies Nalijn. Bij het inbrengen van de aangewezen duiven thuis ging het op de vlucht nalijn prima maar de vlucht Fontenay wat Niergnies jonge duiven werd gaf geen duiven op het display aan dus ik was al knap opgefokt omdat ik vind dat alles gewoon moet zijn zoals het hoort. In de club is toen ingekorfd op een ander vluchtnummer en kwam uiteindelijk alles goed maar ik baal er dan van en voel me knap onzeker. Een ander verhaal is dat dan de duiven niet op compulive verschijnen en dan krijg je altijd weer te maken met van die stokende zwartgallers , het is niet anders, ook dat is duivensport

Oude duiven zijn inmiddels flink in de dekrui en staan op drie oude pennen. De verwachting was dan ook minimaal ondanks dat er  links en rechts wat jonkies ondergeschoven waren. Ook van de jonge duiven die op één na allemaal nog glad zaten en enkele op eitjes was het afwachten. Kortom geen hoge verwachtingen. En de jonge duif die zijn dek gegooid heeft was Phil die ingevoegd werd en niet de verduistering had meegemaakt.

Zaterdag het werd al vroeg warm en ik vroeg me af waarom die duiven er niet gewoon om 7.30 uur uitgingen , het was nog vrij koel ,idd het was licht nevelig maar dit zou door de zon snel oplossen. Overal waren ze al vroeg aan het lossen en wij bleven weer in de container maar uiteindelijk gingen we er om 9.00 uur uit. Op compulive volgde ik de aankomsten en zag dat er op de eilanden om 1488 mpm een duif was dus ging ik vanuit 1500 mpm snel rekenen . Nu de uitgerekende tijd haalde ik niet maar ineens kwamen er drie duiven uit de lucht zetten,  één vreemde vale die elke week bij de eerste duiven een bezoek op dit hok brengt ,, Klosje,, gekregen van Henk en Mischa Klos en ,,Phil,, een jong van Phil Huksloot idd dat jong dat niet was verduisterd en dus geen dek meer had en vorige week pas om 20.47 uur in het donker op het hok arriveerde . Klosje viel na een minuutje op de plank en Phil bleef met de vale jonge doffer nog een show geven. Jammer anders waren het twee eerste prijzen geweest in de club en nu eentje maar ik mag dus weer niet mopperen. Kon er weer een eerste prijs aan de andere vier toevoegen, en met nog een vlucht tegaan.

Raar was wel zaterdag dat de duiven redelijk vielen maar eenmaal op de plank waren ze thuis en liepen niet door naar binnen , dit hoorde ik ook van andere liefhebbers. Ik weet het niet en wil het eigenlijk ook niet weten wat daarvan de oorzaak is want heel de duivensport blijft één groot raadsel.

Tot de volgende rondom

Kees Commijs Postduivencoach.